سیمای پیشگیرانه کنوانسیون جهانی علیه فسادو قانون اساسی ایران

چکیدهکنوانسیون جهانی مبارزه علیه فساد به عنوان اولین سند معتبر بین المللی ودارای ضمانت اجرادرخصوص پیشگیری ازفساد، گامی بلنددر جهت نیل به حقوق و آزادیهای بنیادین بشری تلقیمی شود. حقوق و اصولی که در متن این سند از سوی تدوین کنندگان مورد تاکید قرار گرفته؛آرمان بزرگ همه طرفداران حقوق بشر و همه خردمندانی است که از پیامدهای تلخ فساد درابعادمختلف زندگی بشرآگاهی دارند. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز به عنوان یکسندعالی درحقوق داخلی برخوردارازاصولی برای پیشگیری یامقابله بافسادمی باشدو اگرچه بهطورمستقیم به این موضوع نپرداخته واصل خاصی رابه این مقوله اختصاص نداده است اما درفصول چهارده گانه، باتقریر اصولی که به صورت عام حقوق همه افرادملت رامورد توجهقرارداده وبنای جامعه راتوام باتضمین آزادیهای مختلف وباتکیه براصول شناخته شده حقوقیتضمین نموده؛ همانابه نوعی مبین عنایت به پیشگیری ازفسادوروشن بینی مقنن جمهوریاسلامی درباب اهمیت ایجادنظام حکومتی سالم می باشد. بدون شک هردوسند کنوانسیون جهانیعلیه فسادوقانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، دربردارنده اصول، سیاستهاوراهکارهایی هستندکه بااین گونه مطالعات زمینه سازی بهینه برای توجه به مفادآنها و بالاخره اجرایی شدن آنهافراهم می شود.واژگان کلیدی: فساد، کنوانسیون، قانون اساسی، اصول، پیشگیری*استاد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران..**دانشجوی دوره دکتری حقوق عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات.